شطرنج

از آنجاكه دين مبين اسلام همچون ساير اديان چندان سروكاري با عقل و منطق ندارد، دستورات و آيينهاي آن نه به واسطه تعقل فلسفي و برهانهاي منطقي بلكه به واسطه شرايط روزگار و متناسب با سطح شعور و ادراك مستمعين تنظيم شده است و دقيقاً به همين دليل است كه علماي اسلام هنوز در مورد شأن نزول فلان آيه و صحت فلان حديث و نقل از اين و حرف از آن سردرگمند و در حال تأييد و تكذيب. در ميان ستارگان آسمان ولايت و امامت، ارادت خاصي نسبت به صادق خان دارم چرا كه بيشترين دردسر ماستمالي علماي امروز به دليل سخنان پرگهر ديروز اين شخص شخيص است. ملاحظه كنيد

از امام صادق عليه السلام روايت شده است : خداوند در ماه مبارک رمضان سه گروه را نمی آمرزد ۱- شراب خوار ۲- کسی که با مسلمانی کينه توزی کند ۳- صاحب شاهين. از حضرت پرسيده شد که صاحب شاهين چه کسی است؟ حضرت فرمودند شطرنج باز

گناهان کبيره ج۱ ص ۲۴۸

----------

حضرت صادق علیه السلام در تفسیر آیه « فاجتنبوا الرجس من الاوثان » فرمود که مراد از آن شطرنج است، و تخته نرد از آن نیز بدتر است. و فرمود که نگه داشتن شطرنج و نرد کفر است و بازی با آنها شرک و تعلیم آنها گناه کبیره هلاک کننده. و سلام کردن به کسیکه شطرنج بازی کند گناه است، و کسی که دست در میان آن گرداند چنان است که دست در میان گوشت خوک گرداند ، و کسی که نظر به سوی آن کند چنان است که به فرج مادر خود نظر کرده باشد. و کسی که نرد بازی کند مثل کسی است که گوشت خوک خورد.

مجمع المعارف و مخزن العوارف- عین نهم- نهر هفتم- در مذمت قماربازی و سحر و جادو

حلیۀ المتقین- باب خاتمه

و اين تنها نمونه كوچكي از فرمايشات دوست داشتني امام صادق است و چه مقاله ها و رساله ها و تحريرها و تحريفها كه در دنياي اسلام براي سرپوش گذاشتن بر اين شاهكار شعور انسان به زيور طبع آراسته شده است و هنوز هم فسيل المسلمينهايي هستند كه در حرمت بازي شطرنج در غور و تفحصند

سالها پيش همين موضوع را نزد يك عالم رباني مطرح كردم كه اين چه امامي است كه چنين صريح و بي پروا حرفي ميزند كه امروز اين همه حرف و حديث به پا كرده است. ايشان با نگاهي خردمندانه (كه يعني حالا كو تا تو اين چيزها رو بفهمي!) گفت مطمئن باش كه امام صادق (ع) ( اين ع را او گفت!) اشتباه نكرده و حتماً در اين امر حكمتي نهفته است، و گفت كه در زمان آن امام همام بازي شطرنج به دليل وجود شاه و وزير و سرباز و جنگ و زد و خورد دلالت بر شورش مردم عليه هيأت حاكم و زبانم لال (زبان ايشان) مبارزه با اسلام عزيز داشته است و آن بزرگوار در اقدامي خردمندانه! و شجاعانه و براي حفظ اسلام چنين فرمايشي فرموده اند!

به عالم رباني گفتم كه حرف شما قبول و اتفاقاً من نيز دقيقاً همين عقيده را دارم ولي سوال اساسي اينجاست كه از كجا معلوم ساير دستورات دين مبين نيز بر اساس اقتضاي زمان و شرايط دوران تدوين نشده باشد؟ از كجا معلوم كه بسياري ديگر از آيات و روايات نيز ساخته ذهن همين امامان و اذناب و اصنابشان نباشد؟ از كجا معلوم كه اصلاً خود پيامبر نيز قرآن عزيز را براي حفظ اسلام رو نكرده باشد؟

و اينجا بود كه عالم رباني در پاسخ تمام اين اگرها و شايدها سري تكان داد و با وقار مثال زدني و قانع كننده فرمود

استغفرو الله ربي و أتوب اليه

ترجمه :

خاك بر سرت كه من هرچه ميخام با زبون خوش به راه راست هدايتت كنم تو حرف خودتو ميزني!